เริ่มเบื่อกับชีวิตเดิมๆ

สิ่งที่ทำให้ดีใจมีมากมาย
แต่สิ่งที่ทำให้มีความสุขอย่างจริงจังจะมีสักกี่อย่าง สำหรับมนุษย์หนึ่งคน

เช้าวันหนึ่ง..ตื่นขึ้นมา
อยู่ดีๆ ก็รู้สึกสดชื่น รู้สึกขำกับการกระทำหลายๆ อย่าง
รู้สึกว่า..เราตกอยู่ในบ่วงกิเลสมากมาย
..นี่เรากำลังทำอะไร..ความสุขแท้จริงอยู่ตรงไหน
เริ่มไม่แน่ใจกับสิ่งที่กำลังดำเนินไปของชีวิต

สิ่งที่แวบเข้ามาและเริ่มมองเห็นอยู่ตรงหน้า คือ
ความสงบ...เริ่มรู้สึกว่าเดินหลงทางมาตลอด

ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ทำใช่ความสุขที่แท้จริงไหม
ย้อนกลับไปมองบางช่วงเวลาที่เริ่มแสวงหาความสงบ
เริ่มฝึกฝนจิตตนเองตามเส้นทางธรรม

นับว่าเป็นความโชคดีของชีวิต..ที่มีครูท่านหนึ่งคอยแนะนำ
ไม่ให้หลงทางอยู่ตลอดเวลา
..ทุกครั้งที่มีคำเตือน..กำลังอาฆาตอยู่นะ..กำลังโกธรอยู่นะ..
หลายๆ ครั้งที่ทำตัวเป็นคนบ้า ขาดสติ...

หลายครั้งที่ละเลย ไม่ต่อเนื่อง เพราะติดกับความสุขอันหลอกลวง
สุขกับตัวกู ของกู สุขกับความรื่นรมย์ชั่วประเดี๋ยว

ณ วินาทีนี้ กำลังคิดว่า
เมื่อหมดหน้าที่เลี้ยงดูผู้มีพระคุณ
เราจะกล้าทิ้งทุกอย่างแล้วเดินตามทางแห่งความสงบตามที่ตั้งใจไว้หรือไม่ ???
17 ส.ค. 53 ตอบว่ากล้าทิ้งทุกอย่าง
แต่วันต่อๆ ไปล่ะ
จะหลงอยุ่กับ กับดักแห่งความสุขอันลวงตาอีกนานเท่าไหร่

เมื่อถึงเวลา จะถามตัวเองอีกครั้ง

แม่น้ำ...17 ส.ค. 53